Noord-Brabant

Woonoord Lunetten is vanaf 1951 een wijk in Vught waar gezinnen van Molukse KNIL-militairen werden gehuisvest. Lunetten is gebouwd op het terrein van het voormalige kamp Vught. Het kamp bleef vrijwel in de originele staat behouden toen de gezinnen hun intrede in de barakken deden.

In 1951 werden er 153 Indische Nederlanders ondergebracht in contractpensions in Oisterwijk, waarvan honderd in De Staalberg. De meerderheid van die groep was kind. Voor de jongste kinderen werd er een kleuterschool in het oord opgericht. Het vakantiecentrum De Staalberg bestaat niet meer. Sinds september 1990 dient het als asielzoekerscentrum. 

Max Herrmann was zes toen hij in 1955 samen met zijn moeder, zus, broer en oma vanuit Surabaya naar Nederland vertrok. “Mijn vader is in 1951 overleden en begraven in begraafplaats Surabaya.” Anders dan de meeste andere repatrianten uit die periode, vertrokken Max en zijn familie met het vliegtuig. “Waarom weet ik niet want de meesten vertrokken met de boot. Ik kan mij dat nog goed herinneren, het maakte veel indruk.”

Tussen 1955 en eind jaren 60 diende de villa als een opvanghuis voor repatrianten uit het voormalige Nederlands-Indië. In de jaren 70 heeft de villa een andere opvang functie. Het werd een deel van het Groene Kruis, een internaat voor kraamhulp en wijkverpleging in opleiding. Daarna werd deze locatie een kantoorgebouw van een bureau Rijkswaterstaat. Nu staat er helaas geen villa meer, maar een appartementencomplex. Het oude gebouw met zijn fraaie architectuur bestaat helaas niet meer.

Dit pand, gebouwd rond 1867, was oorspronkelijk een hotel onder de naam Hotel van Dijk, vernoemd naar de eigenaar van het hotel. Er was ruimte voor twintig gasten. Later werd het geëxploiteerd door de heer W. Weirauch, waardoor het meer bekendheid verwierf en werd als een van de gerenommeerde hotels in de omgeving. De laatste exploitant was de familie Van Dongen. In deze periode, ongeveer in 1956, werd het hotel verbouwd. Het leende zich uitstekend voor opvang voor repatrianten uit Nederlands-Indië.

Kamp Donzel ligt in de bossen nabij Nistelrode. Dit kamp werd tijdens de Duitse bezetting een werkkamp. Na de oorlog tot ongeveer 1955 was het kamp een opleidingscentrum voor de Rijkspolitie. De berichten dat er binnenkort tientallen Molukse gezinnen in een woonoord bij hen in het dorp werden gehuisvest werden onder de bewoners niet zo enthousiast ontvangen. De bezwaren gingen voornamelijk over de woningnood die daar in het dorp gaande was. Gelukkig werd er compromis gemaakt. Er zouden alleen Zuid Oost Molukkers komen wonen. Ze zijn in tegenstelling tot protestantse Ambonezen, Rooms-Katholiek. De eerste families kwamen in 1958 in Donzel aan. In 1960 woonden er ruim 580 mensen.

Begin jaren vijftig werden er Molukse ex-KNIL militairen gezinnen ondergebracht. Ze waren Keiezen dus geen Ambonezen zoals men hen in de omgeving noemden. De gezinnen kwamen voornamelijk vanuit Kamp Vught, in de Baarschot terecht. Het kamp heeft een paar barakken. Ze hadden daar ook een stuk grond waar ze een paar geiten en kippen konden houden. “Net zoals in Ambon”, zei men in de omgeving.

Woonoord Limburglaan was een kamp dat net na de oorlog is gebouwd. In medio 1947 werd het geopend met nieuwe Nissenhutten barakken. Deze nieuwe barakken werd als eerst gebruikt als een D.U.W kamp. In de tijd dat het diende als een woonoord voor de gerepatrieerden konden er tot 100 mensen worden opgevangen.