Overijssel

“De overgang was lastig, het leven in de pensions verschilde erg van hoe we leefden in Indonesië. Ik sliep op een zolderkamer met een kruik onder paardendekens. Je moest heel stil liggen in bed om warm te worden, want als je bewoog was het bed vreselijk koud. De winter van 1964 was streng." Lees hier het verhaal van Magdalena Rhebok.

Je oog moet er bij toeval op vallen, anders mis je het. In de Erasmusstraat staan tien bijzondere huizen. Ze hebben allemaal een roodbruine gevelsteen boven de voordeur met daarop afgebeeld een Indisch olielampje, een pelita, het symbool voor zorg en aandacht. Deventer kent tien ‘pelitahuizen’. 

Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er in Enschede grote behoefte aan nieuwe huizen. Door de bloeiende textielindustrie was de stad explosief gegroeid dus werden er nieuwe wijken uit de grond gestampt. Eén daarvan was Twekkelerveld. Ruim dertienhonderd woningen werden er gebouwd en een groot gedeelte van deze huizen was bestemd voor de Indische Nederlanders die na de Tweede Wereldoorlog vanuit Indië naar Nederland kwamen.

Al vanaf begin 17e eeuw is het gebouw op de hoek van de Broerenstraat weeshuis Holdehuis. In de jaren ’30 van de 20e eeuw werden ook kinderen uit gebroken gezinnen opgenomen. Na de Tweede Wereldoorlog nam de betekenis van sociale wetgeving toe. In 1953 verlieten de laatste kinderen het Hervormd Weeshuis en werden zij ondergebracht bij pleeggezinnen. Als oorlogswezen was er voor Trudie Abbink-Paas geen warm welkom, anders dan plaatsing in het Hervormd Weeshuis aan de Broerenstraat in Zwolle.

Pension Oldenhove bestond uit een hoofdgebouw met daaromheen een aantal bungalows. Ook daar verbleven gasten. Het gezin Portier sliep in het hoofdgebouw, op de zolderkamer. De pensionhoudster woonde echter ook in het hoofdgebouw. Zij hanteerde de regel dat al om tien uur ’s avonds de voordeur van het hoofdgebouw op slot ging. Als Jack dan bij één van de bungalows was geweest bij bekenden en pas na tienen terugkwam, dan was de deur al op slot. Er was geen andere mogelijkheid dan aanbellen..

Pension De Swarte Ruijter in Holten is tegenwoordig een restaurant. In het restaurant en in het chalet ernaast werden, na een oproep in het Holtens Dagblad, vanaf 1957 repatrianten opgevangen. Eén van hen is Yvonne van Wijk. Ze heeft goede herinneringen aan de Swarte Ruijter: “het was er prima”.

"Na de geboorte van mijn zuster Magda verhuisde ons gezin naar een spiksplinternieuwe arbeiderswoning, met drie slaapkamers en zonder badkamer, in de Rivierenwijk. De Rivierenwijk met ruim 1.000 woningen was een nieuwe wijk, ontstaan als deelplan van het Wederopbouwplan van Deventer na de Tweede Wereldoorlog." Lees hier het verhaal van Heidi van Limburg Stirum-von Gerhardt. 

De Borgelerhof lag op een markante plek waar je het dorp Diepenveen binnenkwam. Rond 1956 is de villa als pension in gebruik. Wouter Everart Rasing, nu 74 jaar, kwam in 1956 met zijn gezin aan in de Borgelerhof.