Zomerhotel Soestduinen

Geschreven door Emmy Bergsma

Het verhaal van Astrid Bergsma Kruyt

Astrid Bergsma Kruyt woonde met haar vader, moeder, broers en zus in Bandung. Nadat zij in een kamp hadden gezeten, was het niet meer veilig voor de familie. Haar vader overleed in 1948 door een auto-ongeluk. Het gezin vertrok naar Nederland en kwam in 1950 aan in een hotel in Soestduinen. 

“We kwamen in Amsterdam aan en vandaar gingen we met een bus naar Soestduinen. We werden opgewacht door familie en vrienden. We kwamen daar terecht in een ‘zomerhotel’. Met nog meer mensen van onze boot, zes of zeven gezinnen, Nederlandse en Indische mensen. Er was een Nederlandse man en zijn Indonesische vrouw, zij mocht later eens in de week lekker Indonesisch voor ons koken. We hebben daar tot half januari 1951 gezeten. We hadden een kamer met een groot bed en een kast.

Ik was op zoek naar een baan als onderwijzeres in Amsterdam of omgeving, en had een paar sollicitatiebrieven de deur uit gedaan. In december 1950 kreeg ik een baan als onderwijzeres in Ouderkerk aan de Amstel. Op een avond, vlak na het eten kwam er onverwacht een drietal heren de serre van het zomerhotel binnen. Ze kwamen binnen en vroegen naar mij. Toen zei iemand: oh ze is er niet, ze is naar de bioscoop, maar ik hoorde dat, en zei: nee hoor, ik zit hier. Het was voor een baan bij een streng christelijke school, dus naar de bioscoop gaan was eigenlijk niet echt gepast in hun denken. Gelukkig kreeg ik de baan.

Wel merkten we dat de Nederlanders ons als anders beschouwden. We werden in de gaten gehouden en kregen soms via via commentaar op bijvoorbeeld ons huishouden, of hoe we ons gedroegen. Wat ook anders was dan in Indië, was dat je boodschappen deed bij ondernemers van dezelfde kerk of politieke kleur, dat heb ik nog heel lang volgehouden, maar ik vond het gek. Ik kwam erachter toen ik in Ouderkerk aan de Amstel werkte en een kadootje had gekocht in Amsterdam, een van mijn collega’s zei toen, dat had je bij die en die moeten kopen in het dorp, want dat is een van ons. En mijn man kocht nooit bij Peek & Cloppenburg, want dat was een katholieke winkel.” 

“In 1959 verhuisden we naar Zwolle. Mijn man kreeg in 1957 op het Lyceum in Zwolle een baan als docent, en toen hij na twee jaar een flat toegewezen kreeg, zijn we verhuisd naar Zwolle. In Zwolle woon ik alweer vanaf 1959.”