Van juli 1954 tot november 1962 was Havendorp in Vlissingen een kamp voor Ambonezen. Havendorp, een wijk in Vlissingen, werd in 1946 gebouwd vanwege de woningnood die ontstaan was na de Tweede wereldoorlog. Havendorp bestond uit 389 huizen en had eigen voorzieningen zoals noodwinkels en café De Boei. Het Commissariaat Ambonezenzorg (CAZ) kreeg in juli 1954 de beschikking over een aantal van deze noodwoningen aan de Westerhavenweg. Het woonoord kreeg in de CAZ-administratie de aanduiding Vlissingen I en zou tot november 1962 dienst blijven doen. In 1963 werd Vlissingen I gesloten. Van het kamp en ook van de overige noodwoningen in Havendorp is niets meer over. De bewoners gingen grotendeels naar Vlissingen en Oost-Souburg.
Mevrouw Tilly Knuppel-Heuvelink (inmiddels 108 jaar) is toen ze in Zeeland ging wonen, terechtgekomen in Havendorp. Hier woonden Molukkers en Indische mensen, hoewel de Molukse gemeenschap wel groter was. Mevrouw Knuppel-Heuveling kwam in 1956 met de Johan van Oldenbarnevelt in Nederland aan. Na een korte periode bij familie in Friesland te zijn verbleven vertrok ze naar Zeeland te gaan.
In de gemeente Vlissingen is zij opgevangen in een noodwoning van het opvangkamp ‘Havendorp’ waar ook families afkomstig van Ambon werden opgenomen. Dit opvangkamp was geïsoleerd en stond buiten het sociale leven van de Vlissingse stad. Mevrouw Knuppel-Heuvelink is later naar een woonwijk in Vlissingen verhuisd.
Omdat mevrouw Knupper al 42 was toen zij naar Nederland kwam, heeft zij het feit hoe het was om afscheid te moeten nemen van haar geboortegrond en op weg te gaan naar haar nieuwe huis van aankomst in Nederland, heel bewust meegemaakt.