Zuid-Holland

De vader en moeder van Albert Kokosky zijn apart van elkaar naar Nederland gekomen. Zijn vader kwam in de lente van 1958 aan in Rotterdam, en zijn moeder - met één koffer en twee kinderen - in april 1958. Beide hebben de overtocht gemaakt op het schip 'Sibajak'. Bekijk hier zijn familieverhaal van aankomst. 

Het Oranjehotel is gedurende bijna zestig jaar een begrip in Dordrecht geweest. Met zijn imposante gevel en voor die tijd een moderne inrichting werd het als sieraad van de stad beschouwd. Enerzijds speelde het hotel een belangrijke rol in het uitgaansleven in de stad, anderzijds was het hotel een ontmoetingsplek voor ondernemers.

Villa Nieuw Rijksdorp werd gebouwd in 1895 door Graaf van Limburg van Stirum. Na de oorlog werd Nieuw Rijksdorp tijdelijk gebruikt als hotel, restaurant en even als bejaardentehuis. Vanaf het voorjaar van 1950 fungeerde het huis als contractpension voor gerepatrieerden. 

Het landgoed is tot de Tweede Wereldoorlog voornamelijk een huis geweest voor voorname families. De Duitse Wehrmacht vorderde het landgoed tijdens de oorlog waardoor het als hoofdkwartier van de Duitse commandant fungeerde. Na 1945 werd de villa kort in gebruik genomen als noviciaathuis. Nadat de paters vertrokken, voor onbekende redenen, kreeg de villa een nieuwe functie, namelijk als opvanglocatie voor gerepatrieerden. 

"In Noordwijk kwamen we aan in Hotel Poolstar - een seizoen hotel. De hele dorpsjeugd stond te kijken hoe wij daar aankwamen en waren verbaasd dat wij Nederlands konden spreken. In de bus werd je echt omgeroepen: 'familie Mertens, Poolstar!'" Lees hier het verhaal van meneer Mertens.

"In Seinpostduin kreeg je één kamer voor vier personen en in die kamer stonden vier bedden. Later kregen we een kamer aan de achterkant met een aparte serre. Ik vond het erg rumoerig. Er was weinig contact met overige bewoners. Er werd wel voor je gekookt, alle maaltijden werden verzorgd. In mijn optiek kregen we iedere zondag bloemkool. Dat vond mijn moeder zo smerig dat ze iedere zondag, nadat we terugkwamen uit de kerk, eten ging halen bij de Chinees (loempia, rijst, iets chinees)."

Het pension was een plek waar Indische personeelsleden tijdelijk toevlucht konden vinden. Tijdens het koloniale tijdperk in Indië reisden veel indische vrouwen als ‘baboe’ of ‘kokkie’ met zogenoemde verlofgangers mee naar Nederland, soms zelfs echtparen of hele gezinnen die in dienst waren van repatrianten. Zij werden na aankomst in Nederland soms slecht behandeld of ontslagen en konden dan toevlucht zoeken in pensions als 'Persinggahan'. 

“Daar kwamen we in allerlei verschillende kamers terecht. Omdat wij kinderen waren, konden we geen gewoon appartement krijgen, maar zaten we altijd in kleine kamertjes waarin de voorzieningen niet altijd even goed waren. Onze eerste kamer bevond zich in een oud klein vissershuisje in Lijnstraat, met  slechts één potkachel in de huiskamer. Het stonk er naar vis, dus zo snel mogelijk weg daar!”  Lees hier het verhaal van Ronald Anthonio.